منتظران شهادت

 

                                   

                                                                                                         سردار شهید حاج احمد کاظمی

بازم سلام دوست عزیز دوباره با یه مطلب تازه از حاج احمد و یه شهید زنده ی دیگه اومدم سراغت...
بریم سر اصل مطلب دوست داری بازم ببرمت پیش شهدا مطمئنم که جوابت بله است آخه خود من هم یکی از همون کسانی هستم که وقتی کسی این سوال رو ازم پرسید با شور خاصی گفتم بله پس با توکل بر خدا و توسل بر شهداوامام زمانم شروع میکنم
 

هان ای شهیدان با خدای خود چه گفتید ؟

                                            هان ای دلیران ناله هایی خفته گفته گفتید؟
 
خواب :
مادر خواب سه تا ماهی رو دیده بود سه تا ماهی که توی یک رودخونه میرفتند به سمت دریا .میگفت:یکی از اون ماهی ها روی کمرش یک هلال ماه داشت،اصلا انگار خود ماه بود چون که نور زیبا و خیره کننده ای ازش به طرف آسمون پاشیده میشد .مادر وقتی خواب را تعریف میکرد حال و هوای خاصی پیدا کرده بود .خیره شده بود به یک نقطه نامعلوم .میگفت هزاران هزار ماهی دیگه توی اون رودخونه بودن که با اون دو تا ماهی دنبال این ماهی نورانیه میرفتند یعنی اون ماهی تمام ماهی ها رو داشت هدایت میکرد به سمت دریا .مادر گفت :محسن!میدونم که اون سه تا ماهی تو و دو تا برادرات بودین ، ولی نمیدونم ماهی نورانیه کدوم یکی تون بود؟ آن وقت ها احمد چهار سالش بود. بعد ها توی جنگ وقتی احمد فرمانده لشگر نجف اشرف شد مادر گاهی یاد خوابش می افتاد .می گفت:اون ماهی نورانیه همین احمدم بود!
                                                                                                                                                                                 
   

به نقل از مادر شهید حاج احمد کاظمی

به نظرت چه جوری حاج احمد ما به این مقام رسید پسری که به قول خودش هیچکس نمی شناختش و تا قبل از شروع جنگ تنها مقامش این بود که دیپلم ماشین آلات کشاورزی داشت و توی مغازه نجاری پدرش کار میکرد ،مگه ما مثل حاج احمد دیپلم نداریم یا شاید خیلی بالاتر از ایشون توی همین دوره ی جوونی به دانشگاه نرفتیم بس چرا انقدر حاج احمد از ما جلو زد و آخرش هم به قول حضرت آقا رو سفید به دیدار معشوقش شتافت ولی ما هنوز موندیم؟ بذار یه خورده فکرمون رو باز تر کنیم تا به جواب سوالمون برسیم ...
حاج احمد از چند ماه قبل از جنگ همه چیزش رو برای جهاددر راه خدا گذاشت برای نمونه شکنجه های زندان ساواک رو تحمل کرد ،در به دری و دوری از خانواده رو زمانی که مجبور بود برای فرار از دست ساواک به لبنان و سوریه بره رو تحمل کرد و البته از اونجا دست خالی بر نگشت و استعداد هایی رو با خودش آورد که خیلی به درد جنگ تحمیلی خورد ، خلاصه بعد از جنگ زمانی که فرمانده نیروی زمینی و هوایی سپاه شد رفتارش رو با سرباز ها دیدی ؟که چه جوری باهاشون مثل یه دوست شوخی می کرد یا در آغوش می گرفتشون تا دلتنگ خونوادههاشون نشن تا حالا فرمانده ای با این همه ابهت که تازه من به مختصری از افتخاراتش اشاره کردم دیده بودی ؟حاج احمد با اینکه خیلی فشار از بابت دوری از شهدا روش بود به این ندای معشوقش که میفرماید:ان الله مع الصابرین لبیک گفت و به دیدارش شتافت.باور کن این رو برات گفتم که بدونی شهدای ما از جنس خدا بودند باور کن اونا هم یه روزی از همه جهت مثل ما و یا حتی پایین تر از ما بودن ولی با ایمان محکمی که نسبت به حق تعالی داشتن به این مقام رسیدن .ولی هنوز دیر نشده باور کن ماهم میتونیم مثل اونا بشیم بیا از همین امروز با الگو گرفتن از زندگی شهدا خودت رو برای خود سازی آماده کن مطمئن باش با توکل بر خدا و با توسل بر امام زمان و شهدا میتونی اگه دوست داری امتحان کن چون من تا حالا یه خورده از راه رو طی کردم که تونستم این وبلاگ رو بسازم و به شما هم این حس رو منتقل کنم. پس بسم الله...

 

                       

راستی دوست من تا به حال چیزی درمورد شهید سید مجتبی علمدار شنیدی همونی که روز تولد و شهادتش یکی بود،همونی که بعد از شهادتش یه دختر مسیحی رو مسلمون کرد،همونی که عاشق مادرش زهرا بود ، همونی که میگن جزو یکی از 313 یار مهدی زهراست ،همونی که... به نظرت میتونه این همونی ها برای آقا مجتبی یا همه ی شهدای بی ادعای ما تموم بشه؟                                                                                                                                                                                                                        
آره عزیز من، آقا سید مجتبی هم مثل حاج احمد یکی از همون شهدایی بود که در زمان حیاتش افراد زیادی نمیشناختنش و تازه بعد از شهادتش یه خورده اسمش رنگ و  لعاب  پیدا کرد                                                                                                                                                                                                                                                  
راستی میدونستی که آقا مجتبی جانباز شیمیایی بوده و علت شهادتش هم همین موضوع بود آقا سید یازدهم دی ماه 1375در بیمارستان امام خمینی(ره) استان مازندران شهرستان ساری باشنیدن صدای اذان مغرب سجاده ی نمازش را با ملائک گشود و به دیدار معشوقش شتافت .

بهت توصیه میکنم حتما داستان مسلمون شدن ژاکلین یا همون زهرا ذکریای ثانی که       

شهید علمدار مسلمونش کرد رو بخونی تابیشتر این شهید عزیز رو بشناسی .

حالا میخوام چند تا از جمله های زیبای ایشون رو که از توی دفتر خاطراتشون در آوردم برات بنویسم تا بدونی که شهدای ما چه جوردلی داشتن که خدا پسندیدو بردتشون تا شاید ما هم اگه لیاقت پیدا کردیم ازشون یاد بگیریم تا خدا هم شاید از ما خوشش بیاد و مارو با شهادت ببره...

امیرالمومنین مولای مردان       شهادت را نصیب ما بگردان 

شهادت جامه را بوییدنی کرد       شهادت لاله را روییدنی کرد

در مکتب شهادت واژه وحشت معنا ندارد

لبخند بزن بسیجی خنده گل دیدن دارد

راستی جات خالی من شب عید غدیرسر مزار سید مجتبی بودم البته ازش عیدی هم گرفتم اون شب وقتی با پدرم و خواهرم رفته بودیم گلزار شهدای ساری یه بنده خدایی رو دیدم که چقدر عاشقانه قبر های اطراف مزار سید رو می شست و بعدش هم دست کرد توی جیبش و چند تا عکس از شهید علمدار رو به من و خواهرم داد اون بنده خدا میگفت که یکی از دوستان نزدیک سید مجتبی است و چند تا خاطره از اون زمانی که با هم بودن رو برامون گفت این بنده خدا حتی انگشتر شهیدعلمدار رو که خودشون توی زمان حیاتشون داده بودن به ایشون رو داشت و انقدر عطش از بابت دوری از دوستانش رو داشت در جواب خانمی که اومده بود سر مزار شمع روشن کنه و به ایشون هم شمع رو تعارف کرد گفت که ما خودمون داریم میسوزیم!...

حالا به یکی از دل نوشته های این رفیق شفیق هم گوش کن ...

هوالحق تقدیم به معلم اخلاقم شهید شاهد آقا سید مجتبی علمدار .خرابتم قناری، ببین که بیقرارم، بعد خدا و زهرا(س)، بعد

امام زمانم (عج)، جز تو کسی ندارم، دعا کن پر بگیرم، تا بیش از این نمونم، نامردی این مردم تو شهر غم نبینم ... یا زهرا

آره دوست من این دفعه در مورد شهید علمدار برات گفتم و البته بازم مطالب جدید دیگه ای هم خواهم گفت تا بدونی که حاج احمد ماهم تو زمینه ی غریب بودنش تنها نیست فقط باید بری دنبالشون تا پیداشون کنی 
به نظرت واقعا چقدر ما رفتیم دنبال شهدا قبل از اینکه اونا بیان دنبال ما واقعا بعضی وقتها از خودم ناامید میشم که چرا گوهر های گران بهایی مثل کاظمی ها و علمدارها و خرازی ها و همت هاوباکری هاو شوشتری ها... رو در کنارمون داشتیم وازگرمای وجودیشون بهره نبردیم.
ولی هنوز هم دیر نشده ،پس بلند شو باهم ،باقدم های محکم، در حالی که دلمونو سپردیم به خدا و با یاری شهدابریم سراغشون ، سراغ خونواده هاشون و بهشون ثابت کنیم که شهدا زنده اند ،هنوز یاوران مهدی زهرا (عج) در صحنه  حضور دارند وبا گوش به فرمان سید علی پرچم ظهورش رابه دست حضرتش میرسانند .انشاالله تعالی

راستی میخوام از این به بعد اگه تونستم چند تا از طنز های بچه های جبهه رو براتون بگم تابدونی که این عزیزان چقدر اهل حال هم بودن ...

حالا میخوام یکی از این طنزها رو برات بگم تا روحیت عوض شه...

ماشین نگو تراکتور بگو !به جای بریدن موها ،غلفتی از ریشه و پیاز میکندشان !از بار چهارم هر بار که از جا می پریدم با چشمان پر از اشک سلام میکردم .پیرمرد دو سه بار جواب سلامم رو داد اما بار آخری کفری شدو گفت :تو چت شده انقدر سلام میکنی ؟یک بار سلام میکنن !گفتم:راستش به پدرم سلام میکنم پیرمرددست از کار کشید و با حیرت گفت:چی؟!به پدرت سلام میکنی؟اشک چشمانم رو گرفت و گفتم :هر بار که شما با ماشینتان موهایم را می کنید،پدرم جلو چشمام میاد و من به احترام بزرگتر بودنش سلام میکنم !پیرمرد اول چیزی نگفت .اما بعد پس گردنی جانانه ای خرجم کرد و گفت:بشکنه این دست که نمک نداره ...مجبوری نشستم و سیصد ،چهارصد بار دیگه به آقا جانم سلام دادم تا کارم تمام شد!                   

                                                                                                  راستی نظر یادت نره                   

                                                     ملتمس دعای خوبان

 

 

 

 

 



نوشته شده در سه شنبه 89 آذر 9ساعت ساعت 7:38 عصر توسط سبکبالان| نظر
مرجع دریافت قالبها و ابزارهای مذهبی
By Ashoora.ir & Night Skin